Είχε έρθει να ζήσει μαζί του για να ξεφύγει από τον μητρικό κόσμο, όπου όλα τα κορμιά ήταν ίδια. Είχε έρθει να ζήσει μαζί του για να γίνει το κορμί της Περισσóτερα →

Νομίζω πως δεν θα σε αγαπούσα τόσο πολύ αν δεν είχες κάτι για να παραπονεθείς και κάτι για να μετανιώσεις. Δεν μου αρέσουν εκείνοι που δεν έχουν πέσει, δεν έχουν παραπατήσει. Η αρετή τους είναι μικρή κι έχει μικρή αξία. Η ομορφιά της ζωής δεν Περισσóτερα →

Περπατώ στους δρόμους και κάθε τόσο ενθουσιάζομαι. «Θεέ μου» λέω «γιατί να μη μας δίνεις περισσότερη ζωή και νιάτα;» Όσο βαριά στεναχώρια κι αν έχω, μ’ ένα καλό περπάτημα σε δρόμους εγγυημένους αλαφρώνει. Προσπαθώ, συνήθως, να κλείνω το βράδυ μου Περισσóτερα →

Φανταστείτε αυτή τη σκηνή: ζητάμε από τριακόσιους ή τετρακόσιους ανθρώπους, άγνωστους μεταξύ τους, να σχηματίσουν ζευγάρια και να θέσουν στον παρτεναίρ τους μία και μόνη ερώτηση:  « Τι θέλεις; » ξανά και ξανά και ξανά.

Υπάρχει τίποτα απλούστερο; Μία αθώα ερώτηση και η απάντησή της. Κι όμως, έχω δει επανειλημμένα αυτή την ομαδική άσκηση να προκαλεί συναισθήματα απρόσμενης έντασης. Συχνά μέσα σε μερικά λεπτά η αίθουσα Περισσóτερα →

«Ο χρόνος με μπέρδευε πάντα. Αν χάσει κανείς το συναισθηματικό κέντρο του» –σταμάτησε, έκανε μια προσπάθεια, συνέχισε βραχνά– «αυτό ακριβώς Περισσóτερα →

Μόλις μπαίνουμε μέσα, μου λέει, το βλέπεις; Παλατάκι ε;

Τι να σου πω, ήτανε σαν μπορντέλο μικρασιάτισσας πουτάνας… Λέω ωραίο.

Όλα τα ‘χω Σαλονικιέ. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς εσύ τραβιέσαι Περισσóτερα →

Από μακριά η λίμνη του φαινόταν σαν παγωμένη. Πλησίασε. Δεν ήταν παγωμένη, ήταν απλά ακίνητη. “Σαν τη ζωή μου” σκέφτηκε. Σε έναν κόσμο που διαρκώς κινείται, αλλάζει, αυτός ένιωθε στάσιμος. Ίσως και να ήταν. Κοίταζε επίμονα το σημείο όπου Περισσóτερα →

Υπάρχει κάτι το συναρπαστικό σ’ αυτό που μπορεί να προκαλέσει ο ηθικός πόνος σε κάποιον που εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται Περισσóτερα →

Όταν χάνεται το μυστήριο της σχέσης, χάνεται και ο έρωτας. Πιο απλό δε γίνεται. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι ο έρωτας που έχει σημασία για μας, αλλά το Περισσóτερα →

Αλλά ακόμη και ο πιο γενναίος ανάμεσά μας φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό. Ο αυτοακρωτηριασμός των αγρίων επιβιώνει τραγικά στην αυταπάρνηση που φθείρει τις ζωές μας. Τιμωρούμαστε για τις Περισσóτερα →

Χημεία, έβρισκες κάτι ιδιαίτερο σε αυτό το μάθημα όταν ήσουν μαθητής. Αγαπημένη αναζήτηση, ίσως εξάρτηση μετά από ένα σημείο μεγαλώνοντας. Χωρίς αυτή δεν προχωρούσε καμία Περισσóτερα →

Όπως είχε πει ο Νίτσε, αν έχεις ένα γιατί για να ζεις, μπορείς να αντέξεις σχεδόν κάθε πώς. Μια ζωή χωρίς νόημα είναι μια τρομαχτική δοκιμασία όσο άνετη και αν είναι.

Μολονότι οι άνθρωποι όλων των πολιτισμών και εποχών ένιωθαν τα ίδια είδη απόλαυσης και Περισσóτερα →

Είμαστε η γενιά που όταν παύσει να υπάρχει, κανείς δεν θα ξεσύρει τίποτα από αυτά που έγραφε, δημιούργησε, έπλασε. Ό,τι κάνουμε εν ζωή. Οι επόμενοι θα είναι καλύτεροι, πιο πολύπλοκοι, πιο απλοί. Οι κλασικοί θα παραμείνουν οι ίδιοι. Είμαστε ένα πήδημα με Περισσóτερα →

Το πρόσωπο της θλίψης, δεν θα το βρεις σε κλισέ και στερεοτυπικές εικόνες.
Δεν θα το βρεις σε ανθρώπους τσακισμένους, αφρόντιστους και άπλυτους.
Δεν θα το βρεις σε άδεια βλέμματα και ατενίσματα στο κενό.
Σε αγέλαστα, σκυθρωπά πρόσωπα, σε ξεσπάσματα και σε μεγάλες φουρτούνες.
Δεν θα το αποκαλύψεις Περισσóτερα →

Ο Σπύρος – μισητό όνομα, δεν ήθελε να το θυμάται- την εγκατέλειψε ύστερα από δέκα χρόνια, τα καλύτερα της ζωής της. Ερωτεύτηκε, έτσι της είπε, και μάλιστα ορθά κοφτά, χωρίς σούξου μούξου. Με θηριώδη ειλικρίνεια –ένα μνημείο εγωισμού- της πέταξε Περισσóτερα →