«Ο χρόνος με μπέρδευε πάντα. Αν χάσει κανείς το συναισθηματικό κέντρο του» –σταμάτησε, έκανε μια προσπάθεια, συνέχισε βραχνά– «αυτό ακριβώς Περισσóτερα →

Μόλις μπαίνουμε μέσα, μου λέει, το βλέπεις; Παλατάκι ε;

Τι να σου πω, ήτανε σαν μπορντέλο μικρασιάτισσας πουτάνας… Λέω ωραίο.

Όλα τα ‘χω Σαλονικιέ. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς εσύ τραβιέσαι Περισσóτερα →

Από μακριά η λίμνη του φαινόταν σαν παγωμένη. Πλησίασε. Δεν ήταν παγωμένη, ήταν απλά ακίνητη. «Σαν τη ζωή μου» σκέφτηκε. Σε έναν κόσμο που διαρκώς κινείται, αλλάζει, αυτός ένιωθε στάσιμος. Ίσως και να ήταν. Κοίταζε επίμονα το σημείο όπου Περισσóτερα →

Υπάρχει κάτι το συναρπαστικό σ’ αυτό που μπορεί να προκαλέσει ο ηθικός πόνος σε κάποιον που εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται Περισσóτερα →

Όταν χάνεται το μυστήριο της σχέσης, χάνεται και ο έρωτας. Πιο απλό δε γίνεται. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι ο έρωτας που έχει σημασία για μας, αλλά το Περισσóτερα →

Αλλά ακόμη και ο πιο γενναίος ανάμεσά μας φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό. Ο αυτοακρωτηριασμός των αγρίων επιβιώνει τραγικά στην αυταπάρνηση που φθείρει τις ζωές μας. Τιμωρούμαστε για τις Περισσóτερα →

Χημεία, έβρισκες κάτι ιδιαίτερο σε αυτό το μάθημα όταν ήσουν μαθητής. Αγαπημένη αναζήτηση, ίσως εξάρτηση μετά από ένα σημείο μεγαλώνοντας. Χωρίς αυτή δεν προχωρούσε καμία Περισσóτερα →

Όπως είχε πει ο Νίτσε, αν έχεις ένα γιατί για να ζεις, μπορείς να αντέξεις σχεδόν κάθε πώς. Μια ζωή χωρίς νόημα είναι μια τρομαχτική δοκιμασία όσο άνετη και αν είναι.

Μολονότι οι άνθρωποι όλων των πολιτισμών και εποχών ένιωθαν τα ίδια είδη απόλαυσης και Περισσóτερα →

Είμαστε η γενιά που όταν παύσει να υπάρχει, κανείς δεν θα ξεσύρει τίποτα από αυτά που έγραφε, δημιούργησε, έπλασε. Ό,τι κάνουμε εν ζωή. Οι επόμενοι θα είναι καλύτεροι, πιο πολύπλοκοι, πιο απλοί. Οι κλασικοί θα παραμείνουν οι ίδιοι. Είμαστε ένα πήδημα με Περισσóτερα →

Το πρόσωπο της θλίψης, δεν θα το βρεις σε κλισέ και στερεοτυπικές εικόνες.
Δεν θα το βρεις σε ανθρώπους τσακισμένους, αφρόντιστους και άπλυτους.
Δεν θα το βρεις σε άδεια βλέμματα και ατενίσματα στο κενό.
Σε αγέλαστα, σκυθρωπά πρόσωπα, σε ξεσπάσματα και σε μεγάλες φουρτούνες.
Δεν θα το αποκαλύψεις Περισσóτερα →

Ο Σπύρος – μισητό όνομα, δεν ήθελε να το θυμάται- την εγκατέλειψε ύστερα από δέκα χρόνια, τα καλύτερα της ζωής της. Ερωτεύτηκε, έτσι της είπε, και μάλιστα ορθά κοφτά, χωρίς σούξου μούξου. Με θηριώδη ειλικρίνεια –ένα μνημείο εγωισμού- της πέταξε Περισσóτερα →

Τρέχαμε μαζί πολλά απογεύματα του χειμώνα σε κάτι πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις της κακιάς ώρας, που ποτέ κανείς δε διαμαρτυρόταν για το ότι δεν υπήρχε φωτισμός τη νύχτα ή φρεάτια στις πλημμύρες ή φύλακες γενικότερα. Το μόνο που μπορούσα να δω με ευκρίνεια ήταν Περισσóτερα →

Έρχεται, μπορώ να ορκιστώ πως έρχεται μια ώρα που τα βλέπεις όλα γύρω σου. Δε χάνεις τίποτα. Κοιτάζεις απλά και διακρίνεις, χωρίς να το επιδιώκεις, και τις πιο απίθανες λεπτομέρειες. Δεν υπάρχει, αλήθεια, τίποτα πιο βασανιστικό. Ούτε σε απασχολεί τότε αν Περισσóτερα →

Συλλογίζεσαι πως η ζωή είναι τόσο γλυκιά, καθώς βλέπεις τις σταγόνες της βροχής να κυλούν στα τζάμια και τον συννεφιασμένο, γκρίζο, αττικό ουρανό να αγκαλιάζει τον τόπο. Ακούς τον ήχο των Περισσóτερα →

Πιστεύετε στην αγάπη;

Όχι, απάντησε εκείνη. Όχι, δεν πιστεύω. Είναι πάρα πολύ μικρή λέξη, δε νομίζετε; Έχω μια φίλη στο Φερν Τρι που διδάσκει πιάνο. Είναι πολύ ταλαντούχα. Εγώ είμαι εντελώς άμουση. Μια μέρα όμως μου είπε ότι κάθε δωμάτιο έχει μια νότα. Απλώς πρέπει να Περισσóτερα →