«ΠΕΡΑΣΤΕ», είπε, «περάστε και καθίστε», είπε στις συμφορές που χτύπησαν την πόρτα του.
«Θα τις κεράσω κάτι», σκέφτηκε, «ένα κομμάτι απ’ την ψυχή μου, και θα Περισσóτερα →

Κι αν γύριζε ο χρόνος πίσω στην αρχή

όπως γυρίζει πίσω μια βιντεοκασέτα

το ίδιο αδέξια Περισσóτερα →

Προμελετημένα, προσποιητά, ασθενικά, δίχως πάθος είναι τα αγγίγματα, έτοιμα από καιρό, να αναζητήσουν τα νέα τους τα θύματα.

Δυο ζωές που εγκλωβίστηκαν σε μία, δυο κορμιά που την Περισσóτερα →

Ήταν το βράδυ γλυκό
κι επέστρεφα.
Ο δρόμος μισοσβηστός,
το βήμα να βυθίζεται κούφιο.
Ακούγονταν γαβγίσματα.

Σπρωγμένος από Περισσóτερα →

…

Μιλούσε συνεχώς με παρενθέσεις και αποσιωπητικά,
σαν τυφλός που βάδιζε σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο έπιπλα.

Κι ήξερες πως όλα αυτά αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν.

(Γηράσκω αεί αναθεωρών)

Να βλέπεις τα ίδια πράγματα να γίνονται και να Περισσóτερα →

Τώρα το ξέρω
Πρέπει ν’ αγαπήσω τη ζωή
Ανάμεσα απ’ τα συντρίμμια
Που βρίσκονται μπροστά μου
Πρέπει να Περισσóτερα →

Σου είπα:
-Λύγισα.

Και είπες:
-Μη θλίβεσαι.

Απογοητεύσου ήσυχα.

Ήρεμα δέξου να κοιτάς

σταματημένο το ρολόι.

Λογικά απελπίσου

πως δεν είναι ξεκούρδιστο,

ότι έτσι δουλεύει Περισσóτερα →

Εγώ θα προσποιηθώ
πως μπορώ να ζήσω
με άνεση τη ζωή μου
χωρίς εσένα
Σα να’ ναι Περισσóτερα →

αυτή τη μνήμη
που κανένας δεν μπορεί να ξεπουλήσει
«για να με σώσει»
ετούτη η αγρύπνια, δεν έχει αντίτιμο
είναι ό,τι με κάνει να νιώθω ασφαλής
είναι η πατρίδα μου
ετούτη η αϋπνία

η ψυχή μου
ή ό,τι απέμεινε απ’ αυτήν

Ο ήχος του πόνου
ακούγεται νωρίς το πρωί
όταν σκύβεις να Περισσóτερα →

Το κορμί του δεν συσπάται όπως παλιά
Και η θλίψη έχει βάλει γιορτινά
Μες στον ύπνο του τα όνειρα μισά
Δεν το δέχεται να Περισσóτερα →

Ορκίστηκες αιώνια αγωνία
κι επίορκος για λίγο ησυχάζεις
την ένδοθεν οικεία τυραννία
μ’ εξορκισμούς γραφής καταλαγιάζεις

Σε ημερώνει Περισσóτερα →

Κι άκουσα τότε μια φωνή
«θέλω επιτέλους να μιλήσουμε
χωρίς προσχήματα και συγκαλύψεις
να μιλήσουμε ανοιχτά
για σένα, για μένα, για όλους».

«Κι εγώ το θέλω από καιρό, είπα
όμως δεν γίνεται με τόση φασαρία
την αναστάτωση με όσους μπαινοβγαίνουν
φίλους, γνωστούς, επίμονους αγνώστους
με τα τηλέφωνα να χτυπάνε συνεχώς
τα παραφορτωμένα έπιπλα, τ΄ ακόμα αδιάβαστα βιβλία Περισσóτερα →

Έλα να παίξουμε.

Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.
(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη)

Θα σου χαρίσω Περισσóτερα →

Καμιά φορά σκέφτομαι πως γίνονται έτσι οι άνθρωποι, όταν πια γνωριστούν!

Που πάει εκείνο το πάθος να ρουφήξουμε τον κώδικα του πιο κρυφού κυττάρου του άλλου;

Να μπούμε αν είναι δυνατόν με κάθε τρόπο, με όποιο μέσο, μέσα του και να τον κατακτήσουμε;

Να γίνουμε ένα, αν μπορούμε.

Να τον εξαφανίσουμε αν είναι δυνατό, μόνο και μόνο για να Περισσóτερα →

Οι όμορφοι άνθρωποι
Έχουν το βλέμμα τους λίγο χαμένο.
(Θα το έχετε προσέξει…)
Πηγαίνουν να σκλαβωθούν
Φορώντας πάντα τα καλά τους.
Βγαίνουν το βράδυ με παρέες
Και σιωπούν ή φλυαρούν πολύ.
(Δεν μπορεί να μη το ξέρετε…)
Αγοράζουν παχιές εφημερίδες
Και τις τελειώνουν τόσο γρήγορα.
Έχουν την τσαντίλα στην τσέπη
Τους έρωτες στα Περισσóτερα →