ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, στη μέση ενός χωματόδρομου, τότε πού υπήρχανε ακόμα χωματόδρομοι, ζούσε μια πέτρα. Μάνα, πατέρα δεν γνώρισε κι ούτε ήξερε πότε γεννήθηκε. Οι πέτρες, όπως ξέρετε, ζούνε τόσα πολλά χρόνια, που ξεχνούν την ηλικία τους. Πολλές απ’ αυτές μάλιστα είναι τόσο Περισσóτερα
Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά, τάδα ύστερα να μαραίνονται και να σβήνουν,
και μ’ όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο, έκλαψα
γι αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα. Δόθηκα στα πιο μεγάλα ιδανικά, μετά τ’ απαρνήθηκα,
και τους ξαναδόθηκα ακόμα πιο ασυγκράτητα. Ένοιωσα ντροπή μπροστά Περισσóτερα
[… Ο κόσμος είναι πράγματι γεμάτος καινοτομίες και ο έρωτας πρέπει και αυτός να ανανεωθεί. Πρέπει να επανεπινοήσουμε το ρίσκο και την περιπέτεια, ενάντια στην ασφάλεια και τις ανέσεις …] Περισσóτερα
Πάντα φεύγω.
Φεύγω, φεύγω, και πάντα φτάνω εκεί ακριβώς απ΄ όπου έχω φύγει.
Μια ατέρμονη, αδιέξοδη φυγή. Σαν λιποταξία.
Μακάρι να μπορούσα Περισσóτερα
Ξεχάσαμε τα απλά, τα απλά που φτιάξαμε.
Φωνάξαμε διπλά , διπλά τα χάσαμε.
Μα κάποιος ας μαζέψει ότι Περισσóτερα
Η Τέχνη δεν σε βοηθάει να ζήσεις. Σε βοηθάει να πεθάνεις καλύτερα. Δεν το λέω εγώ, το λέει κάποιος πιο πεθαμένος από μένα. Μέσα στους πίνακες και στα ποιήματα ο θάνατος αποκτά άλλη υπόσταση. Ο Νίκος Εγγονόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Επειδή είχε. Περισσóτερα
Υπάρχει ένα κατάμαυρο μεταξωτό πουλί, με ένα μοναδικό χρυσό φτερό στην ουρά του. Όταν προβάλλει η αυγή, κίτρινη, μετανοιωμένη στα περιβόλια πίσω απ’ τις μουσμουλιές ή όταν αρχίζει Περισσóτερα
Όλα άρχισαν έτσι, να τι πρέπει να δείξουμε: την αρχή του έρωτα, πώς είναι – ο τρόμος που είναι. Πρέπει να το δείξουμε γιατί μετά το ξεχνάμε, υπάρχει μια έλλειψη, ένα χάσμα όμοιο με το κενό μνήμης που ανοίγει στην αρχή της ζωής. Περνάμε αμέσως στις οικογενειακές φωτογραφίες και στα γενέθλια, Περισσóτερα
Εγώ – υπάρχω. Εσύ – θα υπάρξεις. Ανάμεσα μας – έρεβος.
Εγώ πίνω. Εσύ διψάς. Να συνεννοηθούμε – δύσκολα.
Δέκα χρόνια, εκατό χιλιετίες
Μας χωρίζουν. – Γέφυρες ο Θεός δε φτιάχνει. Περισσóτερα
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΣ.
«Είναι παράξενο, Οι γλάροι που περιφρονούν την τελειότητα για χάρη του ταξιδιού, πηγαίνουν στο… πουθενά, με καθυστέρηση. Όσοι βάζουν σε δεύτερη μοίρα το ταξίδι για χάρη της τελειότητας πηγαίνουν παντού, μέσα σε μια στιγμή. Πάντα να θυμάσαι, Ιωνάθαν, ότι ο παράδεισος δεν είναι ούτε τόπος ούτε χρόνος, γιατί αυτά τα δυο είναι πράγματα που δεν έχουν κανένα νόημα. Ο παράδεισος είναι…» Περισσóτερα
Λένε ότι ο άνθρωπος θα τρελαινόταν αν δεν μπορούσε να ονειρευτεί τη νύχτα. Κατά τον ίδιο τρόπο, αν δεν επιτραπεί σε ένα παιδί να μπει στον χώρο του φανταστικού Περισσóτερα
Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες».
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε
και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, Περισσóτερα