Αλίμονο..
Που πάνω σε αυτή την γη..
Δεν θα ξανασυναντηθούμε πια..
Τόσο δρόμο έκανες να με βρεις..
Και τόσο εύκολα χάθηκες στον γυρισμό..
Τόσο δύσκολο ήτανε Περισσóτερα →

Όλο και λιγότερο κοιμόμαστε τα βράδια, διαβάζουμε βιβλία με τις λέξεις των άλλων να βρούμε μια λύση στους γρίφους που μαζέψαμε στις ζωές μας, εμείς που στα νιάτα μας νιώθαμε Περισσóτερα →

Θά ’ρθει μια μέρα που δε θα ’χουμε πια τί να πούμε
Θα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια
Η σιωπή μου θα λέει: Πόσο είσαι όμορφη, μα δε βρίσκω άλλο Περισσóτερα →

Θα σε ξεχάσω σύντομα, αγάπη μου γλυκιά,
Γι’ αυτό ν’ απολαύσεις τη μικρή σου τη μέρα,
Τον μικρό σου τον μήνα, τη μικρή μισή χρονιά,
Προτού ξεχάσω, ή Περισσóτερα →

Σα θεατρικός μονόλογος σε απαθές και αδιάφορο ακροατήριο, με τα ίδια σκηνικά κάθε φορά, ηχούν καιρό τώρα οι καθημερινές προσπάθειες επικοινωνίας τους. Οι διαφορετικές συχνότητες μεταξύ πομπού και δέκτη αφήνουν τις λέξεις να Περισσóτερα →

«ΠΕΡΑΣΤΕ», είπε, «περάστε και καθίστε», είπε στις συμφορές που χτύπησαν την πόρτα του.
«Θα τις κεράσω κάτι», σκέφτηκε, «ένα κομμάτι απ’ την ψυχή μου, και θα Περισσóτερα →

Κι αν γύριζε ο χρόνος πίσω στην αρχή

όπως γυρίζει πίσω μια βιντεοκασέτα

το ίδιο αδέξια Περισσóτερα →

Προμελετημένα, προσποιητά, ασθενικά, δίχως πάθος είναι τα αγγίγματα, έτοιμα από καιρό, να αναζητήσουν τα νέα τους τα θύματα.

Δυο ζωές που εγκλωβίστηκαν σε μία, δυο κορμιά που την Περισσóτερα →

Ήταν το βράδυ γλυκό
κι επέστρεφα.
Ο δρόμος μισοσβηστός,
το βήμα να βυθίζεται κούφιο.
Ακούγονταν γαβγίσματα.

Σπρωγμένος από Περισσóτερα →

…

Μιλούσε συνεχώς με παρενθέσεις και αποσιωπητικά,
σαν τυφλός που βάδιζε σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο έπιπλα.

Κι ήξερες πως όλα αυτά αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν.

(Γηράσκω αεί αναθεωρών)

Να βλέπεις τα ίδια πράγματα να γίνονται και να Περισσóτερα →