Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα – Κική Δημουλά

Posted on by

Σου είπα:
-Λύγισα.

Και είπες:
-Μη θλίβεσαι.

Απογοητεύσου ήσυχα.

Ήρεμα δέξου να κοιτάς

σταματημένο το ρολόι.

Λογικά απελπίσου

πως δεν είναι ξεκούρδιστο,

ότι έτσι δουλεύει Περισσóτερα →

Το μονοπάτι για τα βάθη του βορρά – Flanagan Richard

Posted on by

Πιστεύετε στην αγάπη;

Όχι, απάντησε εκείνη. Όχι, δεν πιστεύω. Είναι πάρα πολύ μικρή λέξη, δε νομίζετε; Έχω μια φίλη στο Φερν Τρι που διδάσκει πιάνο. Είναι πολύ ταλαντούχα. Εγώ είμαι εντελώς άμουση. Μια μέρα όμως μου είπε ότι κάθε δωμάτιο έχει μια νότα. Απλώς πρέπει να Περισσóτερα →

ΑΫΠΝΙΑ – Τέλλος Φίλης

Posted on by

αυτή τη μνήμη
που κανένας δεν μπορεί να ξεπουλήσει
«για να με σώσει»
ετούτη η αγρύπνια, δεν έχει αντίτιμο
είναι ό,τι με κάνει να νιώθω ασφαλής
είναι η πατρίδα μου
ετούτη η αϋπνία

η ψυχή μου
ή ό,τι απέμεινε απ’ αυτήν

Ο ήχος του πόνου
ακούγεται νωρίς το πρωί
όταν σκύβεις να Περισσóτερα →

Παγίδες – Μαρία Δεδούση

Posted on by

Όλοι στήνουμε παγίδες στον εαυτό μας, τις οποίες δικαιολογούμε με διάφορους τρόπους. Πάντα υπάρχει μια καλή δικαιολογία. Και βολευόμαστε μέσα σε αυτές και παρασύρουμε κι άλλους μέσα σε αυτές και οι άλλοι Περισσóτερα →

Τα τρία επίπεδα της ζωής – Barnes Julian

Posted on by

Ζούμε στην επιφάνεια, στη γη, κι όμως –γι’ αυτό– οι βλέψεις μας είναι υψιπετείς. Ενώ σερνόμαστε στο έδαφος, απλώνουμε καμιά φορά το χέρι ψηλά φτάνοντας μέχρι τους θεούς. Μερικοί πετούν στον ουρανό με την τέχνη, άλλοι με τη θρησκεία, οι περισσότεροι με τον έρωτα. Όταν όμως Περισσóτερα →

Προσπάθειες διαλόγου – Τίτος Πατρίκιος

Posted on by

Κι άκουσα τότε μια φωνή
«θέλω επιτέλους να μιλήσουμε
χωρίς προσχήματα και συγκαλύψεις
να μιλήσουμε ανοιχτά
για σένα, για μένα, για όλους».

«Κι εγώ το θέλω από καιρό, είπα
όμως δεν γίνεται με τόση φασαρία
την αναστάτωση με όσους μπαινοβγαίνουν
φίλους, γνωστούς, επίμονους αγνώστους
με τα τηλέφωνα να χτυπάνε συνεχώς
τα παραφορτωμένα έπιπλα, τ΄ ακόμα αδιάβαστα βιβλία Περισσóτερα →

Η πιο παράξενη πόλη – Γιώργος Παπαμιχαήλ

Posted on by

Με ένα σακίδιο και ένα παγούρι χλιαρό νερό, εξουθενωμένος από τα συνεχή μου γυρίσματα. Απογοητευμένος από την ομοιότητα των οάσεων που συνάντησα, ταραγμένος από την αδιαφορία της δίψας μου προς αυτές. Δεν ξέρω αν αγάπησα την έρημο, ή την προσδοκία του τέλους της. Σίγουρα όμως Περισσóτερα →

Σπασμένες ψυχές – Νίκος Καζαντζάκης

Posted on by

Κι ο Ορέστης, ανήσυχος, δεν μπορούσε να καθίσει, να κοιτάξει με ηρεμία γύρω του και μέσα και ν’ αρμονίσει τις ορμές που ξεσπούσαν ασύνταχτες κι αντιφατικές στην ψυχή του.

(-Υποφέρω φοβερά. Κάτι μέσα μου Περισσóτερα →