«ΠΕΡΑΣΤΕ», είπε, «περάστε και καθίστε», είπε στις συμφορές που χτύπησαν την πόρτα του.
«Θα τις κεράσω κάτι», σκέφτηκε, «ένα κομμάτι απ’ την ψυχή μου, και θα Περισσóτερα
Author Archives: UniGar
Η βιντεοκασέτα – Τίτος Πατρίκιος
Η ζαριά – Tomas
Προμελετημένα, προσποιητά, ασθενικά, δίχως πάθος είναι τα αγγίγματα, έτοιμα από καιρό, να αναζητήσουν τα νέα τους τα θύματα.
Δυο ζωές που εγκλωβίστηκαν σε μία, δυο κορμιά που την Περισσóτερα
Μαρίνα Γιάννου – Σημείο μηδέν
Από μακριά η λίμνη του φαινόταν σαν παγωμένη. Πλησίασε. Δεν ήταν παγωμένη, ήταν απλά ακίνητη. «Σαν τη ζωή μου» σκέφτηκε. Σε έναν κόσμο που διαρκώς κινείται, αλλάζει, αυτός ένιωθε στάσιμος. Ίσως και να ήταν. Κοίταζε επίμονα το σημείο όπου Περισσóτερα
Το ανθρώπινο στίγμα – Philip Roth
Υπάρχει κάτι το συναρπαστικό σ’ αυτό που μπορεί να προκαλέσει ο ηθικός πόνος σε κάποιον που εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται Περισσóτερα
Επέστρεφα – Χρίστος Λάσκαρης
Ήταν το βράδυ γλυκό
κι επέστρεφα.
Ο δρόμος μισοσβηστός,
το βήμα να βυθίζεται κούφιο.
Ακούγονταν γαβγίσματα.
Σπρωγμένος από Περισσóτερα
Τρυποκάρυδος Μια απίθανη ιστορία αγάπης – Tom Robbins
Όταν χάνεται το μυστήριο της σχέσης, χάνεται και ο έρωτας. Πιο απλό δε γίνεται. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι ο έρωτας που έχει σημασία για μας, αλλά το Περισσóτερα
Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ – Oscar Wilde
Αλλά ακόμη και ο πιο γενναίος ανάμεσά μας φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό. Ο αυτοακρωτηριασμός των αγρίων επιβιώνει τραγικά στην αυταπάρνηση που φθείρει τις ζωές μας. Τιμωρούμαστε για τις Περισσóτερα
ΥΓ. – Μανόλης Αναγνωστάκης
…
Μιλούσε συνεχώς με παρενθέσεις και αποσιωπητικά,
σαν τυφλός που βάδιζε σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο έπιπλα.
Κι ήξερες πως όλα αυτά αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν.
(Γηράσκω αεί αναθεωρών)
Να βλέπεις τα ίδια πράγματα να γίνονται και να Περισσóτερα
Χημεία – Tomas
Χημεία, έβρισκες κάτι ιδιαίτερο σε αυτό το μάθημα όταν ήσουν μαθητής. Αγαπημένη αναζήτηση, ίσως εξάρτηση μετά από ένα σημείο μεγαλώνοντας. Χωρίς αυτή δεν προχωρούσε καμία Περισσóτερα
Sapiens Μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου – Yuval Noah Harari
Όπως είχε πει ο Νίτσε, αν έχεις ένα γιατί για να ζεις, μπορείς να αντέξεις σχεδόν κάθε πώς. Μια ζωή χωρίς νόημα είναι μια τρομαχτική δοκιμασία όσο άνετη και αν είναι.
Μολονότι οι άνθρωποι όλων των πολιτισμών και εποχών ένιωθαν τα ίδια είδη απόλαυσης και Περισσóτερα
Σπασμένα αγάλματα – Αργύρης Μαρνέρος
Τώρα το ξέρω
Πρέπει ν’ αγαπήσω τη ζωή
Ανάμεσα απ’ τα συντρίμμια
Που βρίσκονται μπροστά μου
Πρέπει να Περισσóτερα
Πινελιά – Βέρα Φραντζή
Είμαστε η γενιά που όταν παύσει να υπάρχει, κανείς δεν θα ξεσύρει τίποτα από αυτά που έγραφε, δημιούργησε, έπλασε. Ό,τι κάνουμε εν ζωή. Οι επόμενοι θα είναι καλύτεροι, πιο πολύπλοκοι, πιο απλοί. Οι κλασικοί θα παραμείνουν οι ίδιοι. Είμαστε ένα πήδημα με Περισσóτερα
Το πρόσωπο της θλίψης – Εύη Νικολοπούλου
Το πρόσωπο της θλίψης, δεν θα το βρεις σε κλισέ και στερεοτυπικές εικόνες.
Δεν θα το βρεις σε ανθρώπους τσακισμένους, αφρόντιστους και άπλυτους.
Δεν θα το βρεις σε άδεια βλέμματα και ατενίσματα στο κενό.
Σε αγέλαστα, σκυθρωπά πρόσωπα, σε ξεσπάσματα και σε μεγάλες φουρτούνες.
Δεν θα το αποκαλύψεις Περισσóτερα
Μόνο ο αέρας ακουγόταν – Ευγενία Μπογιάνου
Ο Σπύρος – μισητό όνομα, δεν ήθελε να το θυμάται- την εγκατέλειψε ύστερα από δέκα χρόνια, τα καλύτερα της ζωής της. Ερωτεύτηκε, έτσι της είπε, και μάλιστα ορθά κοφτά, χωρίς σούξου μούξου. Με θηριώδη ειλικρίνεια –ένα μνημείο εγωισμού- της πέταξε Περισσóτερα