Πιστεύετε στην αγάπη;
Όχι, απάντησε εκείνη. Όχι, δεν πιστεύω. Είναι πάρα πολύ μικρή λέξη, δε νομίζετε; Έχω μια φίλη στο Φερν Τρι που διδάσκει πιάνο. Είναι πολύ ταλαντούχα. Εγώ είμαι εντελώς άμουση. Μια μέρα όμως μου είπε ότι κάθε δωμάτιο έχει μια νότα. Απλώς πρέπει να Περισσóτερα
αυτή τη μνήμη
που κανένας δεν μπορεί να ξεπουλήσει
«για να με σώσει»
ετούτη η αγρύπνια, δεν έχει αντίτιμο
είναι ό,τι με κάνει να νιώθω ασφαλής
είναι η πατρίδα μου
ετούτη η αϋπνία
η ψυχή μου
ή ό,τι απέμεινε απ’ αυτήν
Ο ήχος του πόνου
ακούγεται νωρίς το πρωί
όταν σκύβεις να Περισσóτερα
Όλοι στήνουμε παγίδες στον εαυτό μας, τις οποίες δικαιολογούμε με διάφορους τρόπους. Πάντα υπάρχει μια καλή δικαιολογία. Και βολευόμαστε μέσα σε αυτές και παρασύρουμε κι άλλους μέσα σε αυτές και οι άλλοι Περισσóτερα
Το κορμί του δεν συσπάται όπως παλιά
Και η θλίψη έχει βάλει γιορτινά
Μες στον ύπνο του τα όνειρα μισά
Δεν το δέχεται να Περισσóτερα
Ζούμε στην επιφάνεια, στη γη, κι όμως –γι’ αυτό– οι βλέψεις μας είναι υψιπετείς. Ενώ σερνόμαστε στο έδαφος, απλώνουμε καμιά φορά το χέρι ψηλά φτάνοντας μέχρι τους θεούς. Μερικοί πετούν στον ουρανό με την τέχνη, άλλοι με τη θρησκεία, οι περισσότεροι με τον έρωτα. Όταν όμως Περισσóτερα
Ορκίστηκες αιώνια αγωνία
κι επίορκος για λίγο ησυχάζεις
την ένδοθεν οικεία τυραννία
μ’ εξορκισμούς γραφής καταλαγιάζεις
Σε ημερώνει Περισσóτερα
Κι άκουσα τότε μια φωνή
«θέλω επιτέλους να μιλήσουμε
χωρίς προσχήματα και συγκαλύψεις
να μιλήσουμε ανοιχτά
για σένα, για μένα, για όλους».
«Κι εγώ το θέλω από καιρό, είπα
όμως δεν γίνεται με τόση φασαρία
την αναστάτωση με όσους μπαινοβγαίνουν
φίλους, γνωστούς, επίμονους αγνώστους
με τα τηλέφωνα να χτυπάνε συνεχώς
τα παραφορτωμένα έπιπλα, τ΄ ακόμα αδιάβαστα βιβλία Περισσóτερα
Με ένα σακίδιο και ένα παγούρι χλιαρό νερό, εξουθενωμένος από τα συνεχή μου γυρίσματα. Απογοητευμένος από την ομοιότητα των οάσεων που συνάντησα, ταραγμένος από την αδιαφορία της δίψας μου προς αυτές. Δεν ξέρω αν αγάπησα την έρημο, ή την προσδοκία του τέλους της. Σίγουρα όμως Περισσóτερα
Κι ο Ορέστης, ανήσυχος, δεν μπορούσε να καθίσει, να κοιτάξει με ηρεμία γύρω του και μέσα και ν’ αρμονίσει τις ορμές που ξεσπούσαν ασύνταχτες κι αντιφατικές στην ψυχή του.
(-Υποφέρω φοβερά. Κάτι μέσα μου Περισσóτερα
Έλα να παίξουμε.
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.
(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη)
Θα σου χαρίσω Περισσóτερα
Καμιά φορά σκέφτομαι πως γίνονται έτσι οι άνθρωποι, όταν πια γνωριστούν!
Που πάει εκείνο το πάθος να ρουφήξουμε τον κώδικα του πιο κρυφού κυττάρου του άλλου;
Να μπούμε αν είναι δυνατόν με κάθε τρόπο, με όποιο μέσο, μέσα του και να τον κατακτήσουμε;
Να γίνουμε ένα, αν μπορούμε.
Να τον εξαφανίσουμε αν είναι δυνατό, μόνο και μόνο για να Περισσóτερα
Οι όμορφοι άνθρωποι
Έχουν το βλέμμα τους λίγο χαμένο.
(Θα το έχετε προσέξει…)
Πηγαίνουν να σκλαβωθούν
Φορώντας πάντα τα καλά τους.
Βγαίνουν το βράδυ με παρέες
Και σιωπούν ή φλυαρούν πολύ.
(Δεν μπορεί να μη το ξέρετε…)
Αγοράζουν παχιές εφημερίδες
Και τις τελειώνουν τόσο γρήγορα.
Έχουν την τσαντίλα στην τσέπη
Τους έρωτες στα Περισσóτερα
«- Ορίστε που έγινε και καλλιτέχνης, πέρα από φιλόσοφος ο Γιάννης μας! Και πότε σκοπεύεις να τη διοχετεύσεις την ενέργειά σου μέγιστε διδάσκαλε; ρώτησε περιπαιχτικά ο Δημήτρης. Περισσóτερα
«Αγαπητοί μου, απόψε θα κάνουμε ό,τι ακριβώς γράφει ο Ηρόδοτος για τα συμβούλια των Περσών. Μνημονεύει λοιπόν ότι οι Πέρσες δε λάμβαναν ποτέ κάποια απόφαση εκστρατείας αν δεν Περισσóτερα
Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,
καλύτερη κι απ’ ό,τι λαχταρούσα,
τώρα που Περισσóτερα